Aiden,
Aiden is nou 6 weke oud. Dis ongelooflik hoe vinnig die tyd vlieg! Die mannetjie is 'n fees. Hy is rustig en tevrede, en huil amper nooit nie. Dit beteken nie dat hy my nie in die middel van die nag wakker hou nie—inteendeel!—maar ek verwonder my aan hoe verskillend dit hierdie rondte is in vergelyking met toe Linnae gebore was. Selfs die bevalling was heeltemal anders (en definitief makliker, maar hul sê dis gewoonlik so vir die tweede kind).
My ma het kom help tydens en na die geboorte, en het uiteindelik meer as 'n maand gebly. Toe ons Linnae gehad het, was dit net ek en Johan, en dit was die regte ding gewees vir ons op daardie stadium. Maar dié keer het ons vir Linnae gehad om aan te dink, so ons het vir Ouma gevra om van die begin af te kom. Was ek dankbaar daarvoor! Ons (ek) sou nie oorleef het sonder die ekstra hulp nie, en ek dink dit was baie goed vir Linnae om soveel tyd saam met haar Ouma te kon spandeer, veral omdat dit positiewe, opbouende aandag was wat perfek was vir Linnae se spelerige persoonlikheid.
Nou is Ouma weg en ek het gister my eerste smakie gehad van om 'n peuter en baba alleen te hanteer.
"So, hoe was dit?" hoor ek jou ywerige vra.
Wel, ek kan aan 'n paar maniere dink om dit te beskryf, maar sal bloot hou by UITMERGELEND. Om te sê dis 'n voltydse werk is misleidend, want selfs mense wat voltyds werk het gedurig oomblikke deur die dag waar hul 'n kort breuk kan vat (soos vir middagete, om badkamer toe te gaan, of selfs vinnig Facebook te check...). Ek het heeldag in my nagklere spandeer bloot omdat daar geen tyd was vir aantrek nie, en ek kon eers my tande teen die aand borsel. Ek ag dit 'n prestasie dat Linnae dag klere aangehad het voor middagete, en 'n wonderwerk dat beide gebad was voor die dag uitgeloop het.
Maar dit sal beter raak, en hierdie seisoen sal verbygaan. Een van die dae hardloop Aiden hier rond agter sy sussie aan, en dan wonder ons waar het die tyd heen verdwyn. So ek gaan nie kla nie, ek gaan bloot elke oomblik geniet, en die paar oomblikke wat nie genotvol is nie probeer oorleef, en bowenal, dit alles probeer onthou.
Ons baba seuntjie is 6 weke oud
Aiden is nou 6 weke oud. Dis ongelooflik hoe vinnig die tyd vlieg! Die mannetjie is 'n fees. Hy is rustig en tevrede, en huil amper nooit nie. Dit beteken nie dat hy my nie in die middel van die nag wakker hou nie—inteendeel!—maar ek verwonder my aan hoe verskillend dit hierdie rondte is in vergelyking met toe Linnae gebore was. Selfs die bevalling was heeltemal anders (en definitief makliker, maar hul sê dis gewoonlik so vir die tweede kind).
My ma het kom help tydens en na die geboorte, en het uiteindelik meer as 'n maand gebly. Toe ons Linnae gehad het, was dit net ek en Johan, en dit was die regte ding gewees vir ons op daardie stadium. Maar dié keer het ons vir Linnae gehad om aan te dink, so ons het vir Ouma gevra om van die begin af te kom. Was ek dankbaar daarvoor! Ons (ek) sou nie oorleef het sonder die ekstra hulp nie, en ek dink dit was baie goed vir Linnae om soveel tyd saam met haar Ouma te kon spandeer, veral omdat dit positiewe, opbouende aandag was wat perfek was vir Linnae se spelerige persoonlikheid.
Nou is Ouma weg en ek het gister my eerste smakie gehad van om 'n peuter en baba alleen te hanteer.
"So, hoe was dit?" hoor ek jou ywerige vra.
Wel, ek kan aan 'n paar maniere dink om dit te beskryf, maar sal bloot hou by UITMERGELEND. Om te sê dis 'n voltydse werk is misleidend, want selfs mense wat voltyds werk het gedurig oomblikke deur die dag waar hul 'n kort breuk kan vat (soos vir middagete, om badkamer toe te gaan, of selfs vinnig Facebook te check...). Ek het heeldag in my nagklere spandeer bloot omdat daar geen tyd was vir aantrek nie, en ek kon eers my tande teen die aand borsel. Ek ag dit 'n prestasie dat Linnae dag klere aangehad het voor middagete, en 'n wonderwerk dat beide gebad was voor die dag uitgeloop het.
Maar dit sal beter raak, en hierdie seisoen sal verbygaan. Een van die dae hardloop Aiden hier rond agter sy sussie aan, en dan wonder ons waar het die tyd heen verdwyn. So ek gaan nie kla nie, ek gaan bloot elke oomblik geniet, en die paar oomblikke wat nie genotvol is nie probeer oorleef, en bowenal, dit alles probeer onthou.
0 mense het al kommentaar gelewer:
Post a Comment